17 Şubat 2009

DONUS

Her gidisin bir donusu varmis
Ama bu donus de heyecanlandiriyor beni
Ozlem buyuk
Kizimi ozledim cok
Bekle bizi Singapur demistim
Simdi de bekle bizi Adana diyorum
Saat 13.04 simdi burada buranin saati ile 23.00`da cikicaz yola
10+1,5 saat sonra evimizdeyiz insallah..
Kizimdan sonra yemekleri de ozledim
Hatta bize cok basit gelen beyaz peyniri bile..
Kizim benim bekle beni az kaldi bebegim burnumda tutuyor kokun
Opuyorum seni...

Hoscakal Singapur...

6 Şubat 2009

TATİL, TATİL, TATİL....

Bugün cumaa...

Haftasonu olmasının yanısıra benim için çok özel bugün...

Çünkü 10 günlük bir tatil yapıcam...

Önce evimde küçük ve büyük aşkımla zaman geçiriceezz...

Sonra...

Haftaya 5 günlük bir kaçamak yapıcaz büyük aşkımla :)

Evlendiğimizden beri (3,5 yıldır) hiç başbaşa biryere gitmedik, balayı da yapamamıştık. O yüzden hep içimde uhde kalmıştır ve yeni evlenenlere hep derim "mutlaka gidin, balayı yapın" diye.

Sadece İrem'in özlemi şimdiden ağır basmaya başladı. Özleyeceğim kuzumu ama ne yapayım, güzel bir tatil çok iyi gelecek.

Fırsat bulursam oradan da resimler eklemeye çalışacağım, bulamazsam da dönünce eklerim artık...

SİNGAPUUUURRR..

Bekle bizi, biz geliyoruz :)

5 Şubat 2009

BABAMIN "DAVULU"

Dün havaalanına giderken "Annecim ben de seninle delebili miyim?" dedi, ben de olur dedim. Havaalanına gittik, arabada bekliyoruz, kucağıma oturdu ve sorular sorular sorular :
- Babam nerde?
- Uçakta annecim.
- Babamın sesi niye hala gelmiyor?
- Uçak inmedi daha annecim.
- Uçak neden inmedi?
- Daha gelmedi.
- Neden gelmedi?
- Annecim yavaş yavaş geliyor, daha uçağın gelmesine var.
- Hızlı hızlı gelsin.
- Tamam annecim.
- Anne dönerken arabayı sen sür
- Neden aşkım
- Babam arkaya otursun.
- Neden kızım?
- Ben babamın cucaaana oturucam da.
-İrem bak! (Havaalanı gözetleme kulesi)
-O ne?
(Kısaca anlatılır.)
-Ama ben hiç kuleye çıkmadım (der dudak büzerek ağlamaklı, ne yapacaksa kulede)
Sonra uçak iner, biz de arabadan. Kapıya doğru gidilir; herkese "benim babam geliyo biliyo musunuz?" denir.
Veee... Uzaktan babamız görünür. "Babam geldi, babaaaa" ve İrem'in geleceğini bilmeyen babamız da şaşkın ona doğru yürür. Eller sallanır, öpücükler atılır ve etraftaki herkes kendi özlemini unutup baba-kızın uzaktan da olsa kavuşmalarına-aşklarına bakar duygulanarak. Ve benim gözler dolar o zaman. İşte budur gerçek aşk...
- Anne babam neyi bekliyor?
- Kızım bavulunu alacak oradan gelecek.
- Babamın "davulu" niye gelmedi hala ...?
Babamız "davulunu" (bavulunu) alıp gelir ama o gelene kadarki zaman geçmez İrem için. Baba gelir, kızı kucaklar (arkadan sesler:ayy babası geldi, canım..) "davulu" ve beni orada bırakır yürür. Gider gider, ben de arkalarından "davul"la birlikte. Ve beklerim dönüp beni de öpecek, sarılacak diye ama hiiiiççç... Kızını gördü ya :) Neden sonra arkadan "davulu" taşıyan ben farkedilir...
Ben de olsaydım aynı şekilde davranırdım herhalde. O özlem hiçbirşeye benzemiyor. Akşam eve gidince bile özlemle kucaklıyorum onu.. Günler, haftalar oldu... Özlem büyük...
Arabada babaya herşey anlatılır, babası yokken gittiği tiyatro, kitapları, oyuncaklar... Ve gelirken oynadığımız "kırmızıları bulma" oyunu babayla tekrarlanır. "ayyy babacım seni çok ösledim" diye diye gelinir eve.
Sonra uyku...
Ve sabah, anne işte İrem babasıyla hasret gideriyor :)
Allah sizi, bizi, hiçbirimizi ayırmasın...

4 Şubat 2009

Baba Geliyooooor

Babamız geliyooor...

Dün İrem'e "kızım baban yarın gelecek" diyebildim sonunda. Yakında demek artık zor gelmeye başladı.Tam anlayamadığı için şöyle açıkladım:

"Sabah olacak, güneş doğacak, ben işe gidicem, sen uyanacaksın, kahvaltını yapacaksın, oynayacaksın, yemeğini yiyeceksin, sonra akşam olacak, aydede çıkacak, ben işten gelicem sonra baba gelecek diye."

Ve bana bir soru geldi:

-Anne sen akşam işe gitsene
-Neden bebeğim
-Çünkü sabah seninle oyun oynarız, ben seni sabah çok özlüyorum

Ne akıllı bu çocuklar di mi? Ben uyuyunca git demek istiyor.

2 Şubat 2009

TİYATRO-UÇAK

Dün İrem Hanım ilk defa tiyatroya gitti. En arka ve kapıya yakın bir yerde oturduk ve merakla İrem'in tepkilerini bekliyorum (daha sonra yazıcam detaylı).

Salon dolmaya başladı, çocuklar büyükler vs...

Ve İrem bombayı patlattı:

- Anne uçak ne zaman kalkacak

Kuzum uçağa bindiğimizi zannetmiş. Koptum tabii....