Sürpriz dediğin böyle olur. Hiç beklemediğin bir anda…
Tam uykuya dalarken, gözler kapanmış, sorular-masallar bitmişken kapı çalar. İçeriden bir ses “İrem koş baba geldi”, derken gözleri açılır ikimizin de… İrem inanamaz, “nolmuş anne?”, “baba gelmiş bebeğim…”
Koşulur kapıya, atlanır kucağa, sarılıp öpülür.. daha yarım saat önce “baba gelince ne yapacaksın?” sorusuna verdiği tüm cevapları uygulamakta… Baba öpülür, İrem öpülür, defalarca koklanır…
Manzara görülmeye değerdir…
“İrem biraz da benim kucağıma gelsene kızım” diyen babaanneye “ama sen işe gitmiyorsun ki” denir…
Babaya sarılmak isteyen anneye “anne sen git şurada otur televizyon izle” denir..
Ama uyuma zamanı gelir, ama uyumak istemez.. İkna olduğu cümle yine babayla ilgilidir :”Uyu da sabah babayla oyun oynarsın. Uyumazsan sabah olmaz.”
Yatakta baba da beklenir ama baba biraz nezle-grip karışımı olduğu için gelmez..
Ama beklenir…
"Babam ne zaman gelecek yatağa…"
"Babamın kollarını sevmek istiyorum…"
"Babam ışığı açmasın anne.."
"Anne ben seni çok seviyorum…"
Biz de seni çok seviyoruz meleğim...
3 yorum:
sevgi dolu olmaları ne güzel değil mi?sevgilerini ifade edebilmeleri de öyle.hep derim bize sarılmayı sevgiyi göstermeyi öğretmediler o yüzden anneme babama fazla sarılamadım ben.ama kızım sürekli sevgisini gösteriyor bana ee hali ile bende ona:)
ağlayarak okudum...inan o kadar sevindimki ikiniz adına anlatamam...kıyamam melek yavrum tahmin edebiliyorum babaya nasıl sarıldığını o gözlerindeki heyecanı
Çok duygulandım ben bu yazıyı okurken.Ne büyük bir sevgi anne -baba sevgisi.Canım benim ne kadar çok özlemiş babacığını, hiç kıyamam ona...Benim için öp o güzel yanaklarından...
Yorum Gönder