1 Haziran 2009

İYİYİZ..

Yazamadım. Küçük Hanım'dan fırsat bulup değil bilgisayar karşısına odadan odaya geçerken bile bırakmadı çoğu zaman..
İyiyiz. Çok şükür...
Ameliyat günü hastaneye gittiğimizde farketti biraz bazı şeyleri. Çünkü bir gün önce aynı yerde kolundan kan alınınca çok ağlamıştı, sevmiyordu pek orayı..
Odaya çıktık 2. kat 14 numaralı oda.. İrem'e bir elbise getirdiler, eflatun bir ameliyat elbisesi. Önce elbiseye ağladı, beğenmedi elbiseyi.. Kızım elbisen ütülenecek getirecekler diye kandırmaya çalıştık.. Çok ağladı, sürekli... Anestezi uzmanı geldi hadi alıyoruz dedi "ama ilaçlı meyve suyu verecektiniz rahatlaması için" dedim. Çünkü öyle duymuştum. Meyve suyuna bir ilaç katıyorlarmış, çocuk ameliyathaneye girişini, iğne vurulmasını falan hatırlamıyormuş. Neyse onu verdiler, zorla içirdik çünkü meyve suyu ile aramız yoktur..İçince sarhoş gibi oldu. Sabahtan beri ağlayan kız kahkahalarla gülmeye başladı. Güldükçe de bizi güldürmeye. Sonra mayıştı kucağımda, kafasını omzuma yaslayarak...
Bizi çağırdılar. İndik aşağıya kucağımda aşkım... Kapıya geldik. Anestezi uzmanı kucağına aldı, küpesini çıkarttık ve gitti.. "ama öpecektim" diyebildim sadece..
5-10-15-20 dakika... geçti ama nasıl geçti. Her anını hatırlıyorum..
Derken doktor geldi "geçmiş olsun, bitti, açıklık çok fazlaydı.."
Oh dedik rahatladık, sarıldım babaya.. Baktım gözleri doldu, dolunca uzaklaştı.. Canım, bundan 3 yıl önce yine bir ameliyathane kapısında yine bizi bekliyordu...
İrem çıktı ama kucakta. Niye sedyeye yatırmadınız dedik, durmadı ki dediler.. İnliyordu, gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü.. Öptüm gözlerinden.. Ayıkmaya çalıştı, kolundaki serumu çekti, çektikçe kanamaya başladı birkaç damla. Tutamadım elini, ellerim tutmadı çünkü... Asansörden inerken biriniz tutun elini diye bağırdığımı hatırlıyorum, sonra başımın döndüğünü, ayaklarımın tutmadığını.. Panik olmayın dediler. Nasıl olmam, eli kanıyor, canı acıyor, benim içim parçalanıyor..
O inledikçe ben bittim.. Serumu çıkarmaya çalıştı. İğne yerinden oynadı, neyse çıkardılar serum bitmeden. Onu çıkarınca rahatladı kuzum. Kucağıma aldım, şarkı söyledim. Bildiğim, bilmediğim şarkıları, besteler yaptım hemen orada..
Uyudu, anne elimi tut dedi.. Kucağımda meleğim, melek gibiydi...
Sonra ayıkmaya başladı, yatağa yatırdık. Uyandıkça gülmeye başladı.. Hediyelerini açtı.. Hediyeler.. "Anne sen bana ne aldın?" diye sordu "ben mi, kızım aklıma hediye mi geldi?" diyemedim. "evde" dedim...
Doktor geldi kontrole.. Yeşil ameliyat elbisesi üzerinde. Baktı, kontrol etti, konuştu İrem'le.. Doktor amcası sen de birgün bize gel olur mu dedik, "Ama elbiselerini değiştir, bakşa elbise giy öyle gel" dedi. Koptuk orada..
3 saat sonra eve çıktık.. uyuttum eve gelince.. o uyuyunca ben de yığılmışım, nasıl bir uyku anlatamam. Uyudukça her yerimin ağrıdığını hissettim..
Çok şükür atlattık. Hep diyorlardı korkulacak birşey yok diye ama olsun, ameliyat, narkoz, iğne... Korkutuyor insanı...
İşte öyle...
Allah tüm minikleri korusun. Onları bizlere bağışlasın. Hani derler ya dermansız dert vermesin, kesinlikle evet.. Allah dermansız dert vermesin...
Mesaj yazan, arayıp soran herkese tek tek teşekkür ediyoruz. İyi ki varsınız.

8 yorum:

ELÇİN'İN YERİ dedi ki...

çok geçmiş olsun çok sevindim :)

benimkuzum dedi ki...

çok çok geçmiş olsun , allah bir daha yaşatmasın , İrem'e ve size sevgiler

Defnenin Annesi dedi ki...

cok gecmis olsun. Minikler bizlerden daha cesur.... Onlar herseyi cabuk atlatiyor ama bizler icin biraz zor oluyor...

Primarima dedi ki...

Çok şükür...Çok geçmiş olsun.

herşeyden azıcık dedi ki...

Çok geçmiş olsun kıyamam ben ona çabucak geçsin gitsin inşallah.

Seher Ozturk dedi ki...

Arkadaşlar hepinize teşekkür ederim. O kadar yoğunum ki inanın cevap yazamadım hiç....

Unknown dedi ki...

Canım çok çok geçmiş olsun,bende bu aralar yoğun olduğum için takip edemedim.İnşallah eski sağlınına çarçabuk kavuşur kuzum.

Gaye dedi ki...

çok geçmiş olsun..şimdi iyi olmasına çok sevindim.. bir daha böyle bir deneyim yaşamamanızı dilerim..sevgiler..