28 Kasım 2008

UF OLDUK!

Canım kızım,
Hastayken nasıl da masum oluyorsun. İçim gidiyor.. “Anne beni cucama al.” (Anne beni kucağına al) derken kısık gözlerle bakışın. “Anne beni sev” deyişin.
Geçen gece ateşliydi bizim minik. Dün gece ise daha iyiydi.
Bebeğim benim, sabah beni bırakmak istemedi, içim gitti. Neyse haftasonu hasret gideririz. Bi de galiba babanın özlemi artık iyiden iyiye kendini göstermeye başladı. Dün fotoğrafına bakıp “babacım seni çok özledim ben” diyordu. Bi de akşam geldiğimde “babam nerde?” diye sordu..
Az kaldı kızım.. Az kaldı…

Hiç yorum yok: